آنچه فوراً در معامله PrimeWater-Crystal Bridges برجسته می‌شود، آنچه افشا می‌شود نیست، بلکه آنچه به طور آشکار غایب است. در رویه بازار سرمایه فیلیپین، سکوت می‌تواند به اندازه افشای اطلاعات گویا باشد — و در اینجا عدم ارائه صورت‌های مالی خریدار به کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) خود یک سیگنال مهم است که شایسته بررسی دقیق است.

از دیدگاه حاکمیت و یکپارچگی بازار، عدم ارائه هرگونه صورت‌های مالی توسط Crystal Bridges یک پرچم قرمز واضح را برمی‌افرازد، حتی اگر از نظر فنی تحت تفسیر محدود قوانین SEC قابل دفاع باشد. در حالی که ابزارهای سرمایه‌گذاری خصوصی همیشه ملزم به انتشار صورت‌های مالی حسابرسی شده به همان روش شرکت‌های پذیرفته شده در بورس نیستند، لحظه‌ای که چنین نهادی کنترل یک اپراتور زیرساخت تنظیم‌شده با امتیازات سراسری را به دست می‌گیرد، سطح افشای اطلاعات افزایش می‌یابد — نه به طور پیش‌فرض قانونی، بلکه از نظر عملی، اعتباری و نظارتی.

آب‌رسانی‌های عمومی دارایی‌های شبه عمومی هستند. آنها در تقاطع رفاه مصرف‌کننده، قراردادهای امتیاز بلندمدت و مواجهه سیستمیک اعتباری قرار دارند. خریداری که بدون هیچ رد مالی قابل تأیید عمومی وارد این نقش می‌شود، تنظیم‌کنندگان، وام‌دهندگان و مصرف‌کنندگان را مجبور می‌کند که توانایی پرداخت، ظرفیت تأمین مالی و ریسک طرف‌های مرتبط را عمدتاً بر اساس اعتماد بپذیرند.

تصمیم خانواده Villar برای کناره‌گیری از PrimeWater به عنوان خستگی قاب‌بندی می‌شود — شکایات بیش از حد، سیاست بیش از حد، پاداش بسیار کم. اما با نگاهی به سوابق کامل، خروج کمتر شبیه فرسودگی و بیشتر شبیه عقب‌نشینی محاسبه‌شده از تجارتی است که دفاع از آن از نظر عمومی، نظارتی و انتخاباتی غیرممکن شده بود. (بخوانید: رأی‌دهندگان در مناطق خدماتی شدیداً آسیب‌دیده PrimeWater قاطعانه Camille Villar را رد کردند)

PrimeWater از نظر مالی منفجر نشد. از نظر اعتباری منفجر شد.

زمانی که سناتور سابق Cynthia Villar در 1403/05/09 به خبرنگاران گفت که PrimeWater یک "سرمایه‌گذاری بد" از آب درآمده که "درآمد چندانی ندارد" و "فقط علیه ما در سیاست استفاده می‌شود"، آسیب از قبل وارد شده بود. 

تخمین زده می‌شود شش میلیون مشتری تحت تأثیر قرار گرفتند، که بسیاری از آنها به موقع پرداخت می‌کردند در حالی که با شیرهای خشک روبرو بودند. بخوانید: [Vantage Point] شیرها با خدمات گران و ناکارآمد PrimeWater خشک می‌شوند

تیم Rappler به طور مستند ثبت کرده بود که کمبود آب در San Jose del Monte و سایر مناطق ساختگی نبود. همچنین، گزارش Thomson Reuters Foundation منتشر شده در 1402/05 از طریق Reuters ساکنانی را مستند کرده بود که آب "کدر" یا غیرقابل استفاده را همراه با قبوض بالاتر توصیف می‌کردند، به علاوه شکایاتی که "به گوش‌های ناشنوا" می‌رسید، و نظارت کمیسیون حسابرسی (COA) بر چندین مشارکت مرتبط با PrimeWater را ذکر کرد.

وضعیت به یک "کابوس روز روشن" تبدیل شده بود، اگر چنین کلمه‌ای وجود داشته باشد، که به یک موضوع مهم صحنه کمپین تبدیل شد. رئیس‌جمهور Ferdinand "Bongbong" Marcos Jr. علناً شکایات را تأیید کرده بود. اداره آب‌رسانی‌های محلی (LWUA) حجم زیادی از مستندات را جمع‌آوری کرده و آشکارا فقدان سرمایه‌گذاری را به عنوان علت ریشه‌ای ذکر کرده بود. (بخوانید: [Local Vote] در Calabarzon پرجمعیت، PrimeWater کشتاری به راه می‌اندازد)

در آب‌رسانی‌های عمومی، این نقطه بازگشت ناپذیر است.

کسب درآمد از خدمات بد

آنچه گویاتر است این است که سوابق مالی PrimeWater با روایت یک سرمایه‌گذاری زیان‌ده که ریش‌سفید خانواده Villar ادعا کرد، در تناقض است. سود آن به طور پیوسته افزایش یافت و از 1 میلیارد پزو در اوایل سال 2022 عبور کرد. طبق آخرین صورت مالی به دست آمده توسط Vantage Point، سود شرکت تا سال 2024 بیشتر افزایش یافت. 

صورت‌های مالی حسابرسی شده 2024 PrimeWater، که توسط Punongbayan & Araullo با نظر بدون قید و شرط تأیید شده، شرکتی را نشان می‌دهد که سرمایه‌بر است اما از نظر عملیاتی نقدینگی‌زا است. کل دارایی‌ها به 42.37 میلیارد پزو، بدهی‌ها به 26.04 میلیارد پزو و درآمد خالص به 1.35 میلیارد پزو افزایش یافت. 

مهمتر از آن، جریان‌های نقدی عملیاتی به 6.08 میلیارد پزو رسید که به طور گسترده با مقیاس نیازهای سرمایه‌گذاری مجدد مطابقت دارد، با 5.85 میلیارد پزو که دوباره به زیرساخت بازگردانده شد. این سودآوری ظاهری نیست؛ این یک آب‌رسانی عمومی است که پول واقعی تولید می‌کند، هرچند باید مدام سرمایه‌گذاری مجدد کند تا فقط جای خود را حفظ کند.

با این حال، صورت‌های PrimeWater همچنین نشان می‌دهند که چرا هویت و قدرت ترازنامه خریدار اینقدر اهمیت دارد. دارایی‌های امتیاز خدمات 26.1 میلیارد پزو از ارزش دفتری را تشکیل می‌دهند — تا حد زیادی طبقه دارایی غالب. 

این‌ها بلندمدت هستند، بیش از 25 سال مستهلک می‌شوند و تنها در صورتی از نظر اقتصادی قابل اجرا هستند که تامین مالی پایدار بماند، وام‌دهندگان حمایت‌کننده باقی بمانند و تنظیم‌کنندگان به حامیان مالی اپراتور اعتماد داشته باشند. هر سؤالی در مورد عمق مالی مالک نهایی به سؤالی در مورد پایداری خود امتیازات تبدیل می‌شود.

تغییر سیاست حسابداری در 2024 — از مدل تجدید ارزیابی به مدل هزینه برای دارایی و تجهیزات — لایه دیگری به این داستان اضافه می‌کند. اصلاحیه گذشته‌نگر 1.3 میلیارد پزو از دارایی‌ها را حذف کرد، بدهی‌ها را 321 میلیون پزو افزایش داد و ایکوئیتی را 905 میلیون پزو تا سال 2023 کاهش داد. 

در حالی که این حرکت مسلماً محافظه‌کاری و قابلیت مقایسه را بهبود می‌بخشد، همچنین تأکید می‌کند که ترازنامه PrimeWater چقدر به قضاوت‌های حسابداری حساس است. در چنین زمینه‌ای، ظرفیت مالی سهامدار کنترل‌کننده یک پاورقی نیست؛ یک کاهش‌دهنده ریسک است. 

نگه داشتن مردم در تاریکی

اگر عموم در تاریکی در مورد امور مالی Crystal Bridges نگه داشته شوند، مصرف‌کنندگان، سرمایه‌گذاران و تنظیم‌کنندگان به طور یکسان نمی‌توانند ارزیابی کنند که آیا شرکت مادر می‌تواند شوک‌ها را جذب کند، ایکوئیتی تزریق کند یا بدهی را بازپرداخت کند اگر فرضیات خوش‌بینانه باشند.

سیگنال‌های نرم‌تر اما نه کم اهمیت‌تری نیز در اعداد PrimeWater نهفته است. پیش‌پرداخت‌های طرف‌های مرتبط در 3.58 میلیارد پزو باقی می‌ماند و هزینه‌های مدیریت 350 میلیون پزو همچنان در گروه جریان دارد. 

هزینه‌های تعهدی تقریباً سال به سال دو برابر شد. دارایی‌های کاملاً مستهلک شده به ارزش 947 میلیون پزو هنوز در حال استفاده هستند — برای آب‌رسانی‌های عمومی عادی است، اما یادآور ریسک جایگزینی سرمایه است. این‌ها مسائل قابل مدیریتی تحت ساختار مالکیت شفاف و خوب سرمایه‌گذاری شده هستند. زمانی که وضعیت مالی مالک جدید عملاً یک جعبه سیاه است، نگران‌کننده‌تر می‌شوند.

ورود Crystal Bridges — و ناراحتی عمیق‌تر می‌شود.

سکوت مالی خریدار غیرقانونی نیست، اما بی‌ثبات‌کننده است. یک شرکت هلدینگ که یک پرتفوی آب سراسری را بدون صورت‌های مالی ثبت شده عمومی به دست می‌آورد، از مشتریان، تنظیم‌کنندگان و بازارها می‌خواهد جهش ایمان را دقیقاً زمانی بپذیرند که اعتماد از قبل تخلیه شده است. این بدترین توالی ممکن برای انتقال آب‌رسانی عمومی است: ابتدا شکست خدمات، دوم تیرگی مالکیت.

بار Lucio Co

و سپس بار وجود دارد — اجتناب‌ناپذیر، متنی و غیرقابل نادیده گرفتن.

سابقه عمومی Lucio Co سابقه محکومیت نیست، بلکه سابقه اتهام مداوم است. برای بیش از دو دهه، در چندین دولت، نام او در مخاصمات قاچاق و مالیاتی مطرح شده است. 

رئیس سابق پلیس ملی فیلیپین (PNP) و اکنون سناتور Panfilo Lacson علناً — اگرچه با احتیاط — درباره مشکوکیت‌های دیرینه صحبت کرده بود، همیشه همان تکرار را تأکید می‌کرد: بدون شواهد دستگیری نیست، بدون رد کاغذی حکم نیست. جلسات استماع سنا، فهرست‌های اطلاعاتی گمرک و گزارش‌های رسانه‌ای مکرراً Co را ذکر کردند، حتی زمانی که پرونده‌ها متوقف شدند یا به دلیل فقدان اثبات فرو ریختند. دادگاه‌ها در نهایت در اختلافات مالیاتی بزرگ به نفع او حکم دادند. تا سال 2025 هیچ محکومیت جنایی وجود ندارد.

این تاریخ اهمیت دارد نه به این دلیل که تخلف را ثابت می‌کند — نمی‌کند — بلکه به این دلیل که الگویی را نشان می‌دهد که تنظیم‌کنندگان و بازارها خوب درک می‌کنند: کسب‌وکارهایی که در مناطق خاکستری ادراک عمل می‌کنند، حتی زمانی که موانع قانونی را پشت سر می‌گذارند، ریسک جمع می‌کنند. اتهامات مکرر، حتی حل نشده، سطح شفافیت را بالا می‌برند. آنها آن را پایین نمی‌آورند.

به همین دلیل است که نامرئی بودن Crystal Bridges چنین تناسب ضعیفی برای اکتساب آب‌رسانی عمومی دارد.

PrimeWater یک زنجیره سوپرمارکت یا یک شرکت هلدینگ املاک و مستغلات نیست. یک ارائه‌دهنده خدمات انحصاری است که مشروعیت آن تنها بر سه ستون استوار است: ارائه خدمات، انضباط سرمایه‌گذاری و اعتماد. خانواده Villar دو مورد اول را در چشم عموم از دست داد. مالک جدید هنوز سومی را ایجاد نکرده است.

صریحاً بگویم، این در مورد اینکه آیا Lucio Co مقصر چیزی است یا نه، نیست. این در مورد اینکه آیا یک بخش — که از قبل توسط کم‌سرمایه‌گذاری و عواقب سیاسی کبود شده — می‌تواند مالکی را که ظرفیت مالی‌اش به طور عمومی قابل تأیید نیست، بپذیرد. زمانی که میلیون‌ها خانوار برای آبی پرداخت می‌کنند که به طور قابل اعتماد نمی‌رسد، بازار به ظرافت‌های قانونی اهمیت نمی‌دهد. به پاسخگویی اهمیت می‌دهد.

درس عمیق‌تر از PrimeWater این نیست که خصوصی‌سازی شکست خورده است. این است که خصوصی‌سازی بدون سرمایه پایدار، شفافیت و اجرای مشتری‌محور ناگزیر تحت تضادهای خود فرو می‌ریزد. آب‌رسانی‌های عمومی را نمی‌توان مانند مشاغل جانبی سیاسی یا راحتی‌های ترازنامه اداره کرد. آنها صبر، دیداری و تحمل برای بررسی دقیق می‌خواهند که بسیاری از گروه‌های بزرگ دست کم می‌گیرند.

اگر خانواده Villar به این دلیل خارج شد که PrimeWater به جای یک دارایی، یک بدهی شد، سؤال اکنون به Crystal Bridges منتقل می‌شود: آیا با آن بدهی مستقیماً روبرو خواهد شد یا فقط آن را بی‌سروصدا به ارث خواهد برد؟

درآمدهای رو به رشد PrimeWater در میان شکایات خدماتی مستند، خود به خود یک اسلحه دودزا نیستند. اما در زمینه آب‌رسانی عمومی، ترکیب (1) وصولی‌های رو به رشد، (2) اتهامات شکست‌های خدماتی مزمن و شکایات نادیده گرفته شده، و (3) تغییر کنترل به یک وسیله مالکیت که امور مالی‌اش به طور عمومی قابل مشاهده نیست، برای توجیه تیزترین، مشتری‌مدارترین حالت نظارتی کافی است. (بخوانید: PrimeWater ظاهراً به پیمانکاران و مناطق آب پرداخت نمی‌کند: 'Dami 'nyong nabudol')

معامله ممکن است قانونی باشد. معامله حتی ممکن است از نظر استراتژیک معقول باشد. اما تا زمانی که آب شیر به طور قابل اعتماد و واضح جریان نیابد — و تا زمانی که مالک جدید مانند یک شبح عمل کردن را متوقف نکند — بازار باید با معامله همان‌طور برخورد کند که در حال حاضر برای عموم پرداخت‌کننده به نظر می‌رسد: انتقال حقوق صورت‌حساب، و نه بازگرداندن خدمات. – Rappler.com

برای مقالات بیشتر Vantage Point اینجا کلیک کنید.